Juli, augustus en september 2004 - Zuid-Laos Cambodja Vietnam
Subject: Tommy de Verschrikkelijke deel II
Date: Mon, 06 Sep 2004 16:02:53 +0200
Het is lang geleden sinds ik laatst verslag leverde van alles wat ik hier aan de andere kant van de wereld op mijn kerfstok heb. Hoog tijd dus om dat te remediëren! Zeker gezien ik me momenteel eventjes in Hué (centraal Vietnam) geparkeerd heb. En Vietnam is het land bij uitstek voor internet praktijken: redelijk snelle verbindingen, minimale stroompannes en spotgoedkoop. Kortom, ik ben de moderne wereld terug ingestapt, niet geheel zonder heimwee maar met vele warme herinneringen. Enfin, hier gaan we:
Episode 1. Zuid Laos
Waar waren we gebleven, Vientiane? Iedereen met een beter geheugen dan mezelf herinnert zich dat dit de hoofdstad van Laos was. Van daaruit vertrekken de gevreesde nachtbussen naar het zuiden van het land, een gigantische afstand in één slopende trek overbruggend. Al bij al verrassend comfortabel, ware het niet de melige Thaise karaoke en (veel erger) de helse Thaise komedies die ze de ganse nacht door de luidsprekers van de TV lieten knallen. Oorverdovend schelle en vliegensvlugge keelklanken die oprijzen uit de strottehoofden van een bende in aap verklede komedianten. Het snijdt door merg en been. Mijn oordopjes houden de geluiden niet tegen. Om moedeloos van te worden als je in het onvermogen verkeerd om over bergen bagage en mensen heen te klauteren om bij de chauffeur genade te gaan afsmeken. Maar met vreugde kan ik mededelen dat deze psychische martelingen me niet gekraakt hebben. De volgende ochtend werd ik wakker in het zachte zuidelijke Laos. Meteen terug de bus op van Pakse naar het pittoresk dorpje Tadlo, waar een deugniet (op het dak van de bus) mijn rugzak binnenste buiten keerde op zoek naar buit. Tijdens een kleine excursie doorheen de omgeving verdwaalden we temidden van de jungle terwijl we onder tropische stortbuien kniediep in grond wegzakten en tot overmaat van ramp de zon boven het gebladerte van de bomen zagen uitdoven. De beelden van mijn eerder dit jaar ronddwalen op de vulkanische flanken van de Teide (bij valavond, na een ‘alternatieve’ afdaling) flitsten terug voor mijn ogen… Gelukkig komen we er met de schrik van af.
Champasak dan, het stille dorpje aan oever van de Mekong met dromerige rijstvelden die de bewoners als een vlijtige mierenkolonie bewerken en oogverblindende vergezichten over de alluviale vlakte. Verder zuidelijk bevindt zich dan Si Phan Don of ‘de 4000 eilanden’, te midden van de breed kronkelende Mekong. Vele van de kleinere eilandjes zinken tijdens het regenseizoen weg in de golven, als het Atlantis van de esoterischi. Ze worden omringd door palmbomen met in het midden jungle of druk gecultiveerde rijstvelden. De ploegen worden nog zonder uitzondering door buffels getrokken. Langs het water bevinden zich idyllische bungalows voor de toeristen, sommige heel primitief met rieten wanden en daken, andere wat luxueuzer en volledig uit hout. Op één adres serveren ze zelfs “fat french fried” (gelukkig voor de fransen ben ik vegetariër). Dit is het gebied van de laatste Irrawaddy dolfijnen. Kortom, een klein paradijs.
Episode 2. De grensovergang met Cambodja
In landen waar de politie nog minder verdient dan de sociaal assistenten van de ziekenkas zijn grensovergangen geen lachertje, als je je niet wil laten pluimen tenminste (al blijft de corruptie naar westerse maatstaven natuurlijk beperkt tot belachelijke bedragen). Gezien je al voor een visa hebt betaald om een land te bezoeken zou je geen tweede keer meer hoeven te betalen om dat land binnen of buiten te mogen. Onder het motto "geen geld = geen stempel" zwiert de agent van dienst heen en weer in zijn hangmat, knapt een uiltje en staat nu en dan op om een plasje te doen. Na koppig marchanderen krijgen we een uurtje later aan een "verminderd tarief" eindelijk onze stempels. Vervolgens moeten we een speedboot zien te vinden die ons aan een redelijke prijs naar Cambodja wil brengen. De deugnieten van dienst weten heel goed dat er geen andere optie bestaat om het land binnen te geraken, tenzij we ons door de jungle een weg willen banen. Kortom, twee uur later, na woest afdingen en wilde onderhandelingen besluiten we om met de kapitein in zee te gaan of beter gezegd in de rivier. Een reeks listige trucken later (die onervaren grensoverstekers als wij over het hoofd zien) zetten we voet aan wal in CAMBODJA!
Episode 3. Cambodja
Ik ga wat sneller over alles heen moeten gaan. Het is al laat en straks ga ik noedels eten. Cambodja dus, niet meer die onaangetaste natuurpracht en dat ingetogen volk van Laos. Overal in het noorden hangen nog oude borden met educatieve pictogrammen. De teksten kan ik natuurlijk niet lezen maar de beelden spreken voor zich: schiet niemand dood, lever uw wapens binnen bij de politie, vrede, ... Ik vraag me af of dit nog actueel is of enkel een stille getuigenis van de tumultueuze geschiedenis van dit land. In Cambodja zijn we terug geldlades die leeggehaald moeten worden. Soms wel wat vermoeiend maar steeds op een vreedzame en meestal op een eerlijke manier. Veel meer mensen dan in Laos zoeken hun toevlucht in de toeristenindustrie. Van de autoriteiten zou je minder heil mogen verwachten. Onder de machthebbers schijnt corruptie en zakkenvullerij een alledaagse bezigheid te zijn. Op kleinere schaal profiteren ook vele politieagenten van hun positie. Maar wat wil je, als je maar 40 dollar per maand verdient. Dan kun je wel wat extra "koffie geld" gebruiken. In een land als Cambodja houd ik me instinctief op een veilige afstand van de arm van de wet.
Arriveer je per bus in Phnom Phen dan staat er je vast en zeker een brullende menigte “motor taxi’s” op te wachten, om het hardst roepend en zwaaiend om je aandacht te trekken. Toch wel imponerend! Bij onze aankomst stond er een goed doorvoede politieagent met een knuppel te zwaaien. Op de grond was een lijn geschilderd om een kleine zone voor de toeristen af te bakenen. Terwijl wij er instinctief onze toevlucht zochten werd de massa achter de streep gehouden. Heen en weer patrouillerend deelde de agent klappen uit waar mogelijk. Hij scheen er van te genieten. Maar wij waren hem er niet ondankbaar voor.
“Money makes the world go around…” Dat is een universeel principe, ook hier in Cambodja. Is het niet om je honger te kunnen stillen dan is het om je hogere behoeften na te kunnen streven... Om (snel) aan geld te geraken leent de toerist zich gemakkelijker dan een lange dag op het veld. Jammer genoeg is men niet altijd even creatief. Meestal gaat men als volgt te werk:
1) "moto taxi?" ... no thanks
2) "sight seeing tour?" ... no, I prefer to walk
3) (al fluisterend) "smoke?" ... nooo thank you, I don’t smoke
en als dit alles niet lukt gooit men zijn laatste troef op tafel:
4) "you want girl … boom boom?”
Dan gebeurt het wel eens dat ik uit mijn krammen schiet. Het is de trieste realiteit dat de seks industrie hier welig tiert. Het wordt in stand gehouden door rijke westerlingen die kwetsbare mensen het slachtoffer maken van hun eigen primitieve driften. Gelukkig schijnt de overheid de indruk te wekken het probleem te willen aanpakken door toch al zware straffen te vorderen voor delicten met minderjarigen.
Verder gaat het land nog gebukt onder haar tragische verleden. Jarenlange wrede onderdrukking door de Khmer Rouge laat zijn sporen na. Duizenden en duizenden burgers werden doodgemarteld of brutaal vermoord door Pol Pot en zijn trawanten. Elke intellectueel, iedereen die kon lezen of die een bril droeg werd beschouwd als staatsgevaarlijk en genadeloos geëlimineerd.
Maar ik wil afsluiten met een positieve noot. Cambodja is een uiterst interessant land! Ondanks het feit dat een groot deel van het land vernield is door ontbossing zijn er nog prachtige landschappen te vinden: het ruige noordoosten of het pittoreske Kampot in het zuiden. Wie dol is op zeevruchten rept zich daarheen. Het plaatselijke bier (zoals Angkor beer) is eveneens van uitmuntende kwaliteit. Dat kunnen ze onmogelijk van de Franse kolonialen hebben geleerd! Dan zijn er nog de monumentale tempels van Angkor Wat, temidden van de jungle. Dit is het grootste religieuze bouwwerk op aarde. Kolossaal, surrealistisch en onbeschrijfelijk! Statige getuigenissen van de eens zo bloeiende Khmer dynastie. En Phnom Penh, wat een bruisende stad!
Episode 3. Vietnam
Eerst nog snel een laatste "grensovergang" anekdote. Echt inventief deze keer. Heb je geld nodig dan trommel je enkele deugnieten op en positioneer je je aan de grens. Terwijl de van de lange reis uitgehongerde toeristen in het restaurant hun fried rice aan het nuttigen zijn geef je de buschauffeur een fooi, haal je de bagage uit de koffer, laad je alles op een kar en sleep je het naar de grens. Vervolgens verlaten de voldane toeristen het restaurant en merken tot hun grote verbazing dat de bus leeg is. Bagage verdwenen, …alles weg. Aan de grens aangekomen mag je dan natuurlijk voor de bewezen diensten betalen, wil je je rugzak terug krijgen.
Vietnam, het land van de brommers. 3000.000 alleen al in Saigon. De straat oversteken is hier een kunst. De vruchtbare Mekong delta, met haar duizenden rivierarmen en kanalen, de 'floating markets'. Gigantische hoeveelheden fruit, groenten en rijst worden hier met de bedrijvigheid van een bijenkolonie verhandeld. Prachtige kusten, vruchtbare vlakten en hoog oprijzende bergen, pareltjes van oude handelssteden (zoals Hoi An, het Brugge van Vietnam). Jammer genoeg is er al een verpletterende stroom van toeristen door het hele land getrokken. Toerisme is na landbouw de tweede grootste bron van inkomsten. De Vietnamees wil echt je geld hebben. Overal waar je gaat of staat slaat men je blikjes coca cola om de oren. Een mooi vergezicht ... kraampjes en verkopers, een prachtige tempel ... kraampjes en verkopers. Jammer soms, maar ja, ik heb besloten me hierbij neer te leggen. Heb je een andere keus?
Zoals Cambodja gaat ook Vietnam nog steeds gebukt onder haar tragische geschiedenis. Nooit in mijn leven zag ik zo veel door landmijnen verminkte personen. Voor het eerst werd ik geconfronteerd met de gruwelijke gevolgen van napalm en andere defolianten: een hele generatie van kinderen (nu volwassen) met de meest verschrikkelijk genetische afwijkingen. Werkelijk hallucinant. Een ongelofelijke realiteit. Waar deze mensen de moed vandaan halen om in leven te blijven is me een raadsel.
Morgen avond de bus op naar Hanoi. Met op het programma Halong Bay en de oude Franse hillstation “Sapa”. Daarna neem ik enkele weken vakantie op de eilanden van Zuid Thailand en Maleisië: Ko Tao, Ko Pagnang en de Perhentians. Hoera!!
No comments:
Post a Comment